De SP profiteert niet van de onvrede over het neoliberale beleid en de desastreuze gevolgen daarvan. De rechtse wind waait overal en heeft geleid tot zinloze en alles ontwrichtende oorlogen in Irak en Afghanistan. En tot een steeds groter wordende kloof tussen de armste en de rijkste wereldburgers. Met de emancipatie van de gekleurde wereldbevolking worden de witte burgers geconfronteerd met de erfenis van eeuwen slavernij en racisme. Nog altijd willen velen dat niet onder ogen zien. Slavernij is al zo lang geleden en racistisch zijn we helemaal niet. Dus niet zeuren en anders hoepel je maar op naar je apenland.
Waar blijft de SP om solidair te zijn met ook haar gekleurde landgenoten? De partij neemt geen stelling. Of toch wel, in de Amsterdamse gemeenteraad. Daar sloot ook de SP zich aan bij de hetze tegen Sylvana Simons. Die moest de mond gesnoerd worden met haar domme praatjes over racisme. Alle partijen in de hoofdstad vonden elkaar in hun homeopathische verdikking tegenover dat verdunde Bij1.

Ook over de arbeidsmigratie en vluchtelingen houdt de SP zich koest. Of toch niet. Leo Lucassen(VK 19-2) wees op de woordkeus die door SP-Kamerleden wordt gebezigd. Arbeidsmigranten wordt in eerste instantie aangewreven dat zij overlast veroorzaken en pas daarna dat zij ook nog zorgen voor arbeidsverdringing. Dat doet niet onder voor Wilders’ Polenmeldpunt. En in het vluchtelingendebat gaat het er al niet echt beter aan toe.

De SP wil de kiezer van Wilders binnen hengelen en kiest daarom geen stelling in diens politieke verdienmodel. Zijn kiezer wint de SP er niet mee, maar de partij verliest er wel eigen aanhang door. Lillian Marijnissen doet haar werk degelijk en goed getraind, maar dat is te weinig. Er moet vuur bij, niet uitstekend gespeeld vuur in gescripte woorden, echt vuur uit volle overtuiging. Een socialistische partij staat voor solidariteit die over grenzen en kleur heen gaat. De Poolse of Soedanese arbeider, de Syrische of Afghaanse vluchteling, het zijn allen wereldburgers zoals ook de Nederlandse Brabander met een kleurtje of de witte Groninger. Daar mag een socialistische partij nooit verschil in maken. Vorig jaar haakte de SP af bij een demonstratie “tegen racisten in de Amsterdamse Raad”, op eigen titel liep Sadet Karabulut mee, bij haar leeft het vuur wel. Niet bang om zich tegen Wilders en Baudet en hun racisme te keren. Met zo’n partijleider had de SP weer (rode) kleur op de wangen gekregen.

In een grijs verleden zong Henny Huisman “met zijn allen”, en nu verschijnt hij ineens weer op de tv. Bij Boulevard bijvoorbeeld waar de kindervriend het weer niet kon laten om de pestkop uit te hangen(dat zijn laatste come-back mislukte kwam natuurlijk niet door hem maar door Do). Dat past bij hem gelijk dat “met zijn allen”, want zo doe je dat ook met pesten, met zijn allen.
Zo zag Wesley Snijder zijn kans schoon om met de grote mannen van VI mee te doen door Sylvana Simons te bashen. Johan Derksen en Willem van Hanegem hebben zich al bij FvD van Thierry Baudet aangesloten, Wesley zal zeker volgen.
Sylvana kreeg in de Amsterdamse gemeenteraad van geen enkele andere partij steun toen zij vragen stelde over de schietpartij waarbij een man met neppistool werd doodgeschoten, met zijn allen stortten de raadsleden zich op haar, hoe durfde zij vragen te stellen over dat politieoptreden. Burgermoeder Femke Halsema greep niet in.

Baudet weet niet alleen voetballers aan te trekken, ook schaker Loek van Wely. Dit ooit veelbelovend maar in de middenmoot belande talent heeft zich daarom op het pokeren gestort. Hij kon het gedroomde succes dat oud-hockeyster Fatima Moreira de Mello met poker heeft niet evenaren. Nu heeft hij zijn heil bij Baudet gezocht.

De eeuwige student Paul Frentrop wist het uiteindelijk te schoppen tot hoogleraar op Nijenrode. Alleen werd hij daar betaald uit de pensioenpot van Rotterdamse havenarbeiders. Die pot is indertijd verkwanseld door Aegon waarbij anderhalf miljard werd ingepikt door lieden die daar ook de “leerstoel” van Frentrop uit betaalden. Bij Frits Spits in het programma De Taalstaat antwoordde deze Frentrop op de vraag of hij het dagboek van Anne Frank had gelezen ontkennend. Hij voegde eraan toe dat zijn zoon het wel had moeten lezen, hij vond dat schande, een jongen die een boek van een dertienjarig meisje moest lezen, het antisemitisme droop uit de radio. Hij zat er om zijn boek te promoten, “voor rede vatbaar”. Zelden zo’n misplaatste titel bij een boek gezien. Hij zit vanaf het begin bij FvD en is er duidelijk op zijn plaats.

Klaas Dijkhoff(VVD) kleedt zich en praat als een Baudet-aanhanger, Henk Bleker(CDA) probeert Baudet in het pluche te hijsen zoals hij eerder met Wilders deed. Met zijn allen tegen links.

Sylvana Simons maakte een opmerking over een schietpartij waarbij een man met een neppistool werd doodgeschoten door de politie. Nu moet Simons sowieso van elk willekeurig Kamerlid van de VVD al oprotten naar “haar apenland” (Thierry Aartsen), maar de reacties die zij nu kreeg werden ook nog salonfähig gemaakt door het ex-liefje van de van het tableau geschrapte advocaat Bram Moszkowitz. Deze Eva Jinek vond het nodig om een clipje uit te zenden waarin Simons na een paar seconden spreektijd door een doorgedraaide wild schreeuwende VVD-gemeenteraadslid werd onderbroken, gevolgd door een videoboodschap van Wesley Snijder, ‘s lands kleinste voetballer ooit. Snijder hield een eindeloze tirade tegen Simons die hij verrassend niet afsloot met een enkele reis naar “apenland”, maar naar de wat verder gelegen “maan”. Er wel aan toevoegend dat zij daar dan ook moest blijven.

Een man met een neppistool neerschieten met 21 kogels waarbij ook een omstander werd geraakt roept terecht vragen op. En die stelde Sylvana. In haar rede voor de Amsterdamse gemeenteraad had zij duidelijk ook begrip voor de politie, maar daar wilden de VVD-er, Snijder en Jinek niets van weten. Een roeptoeteractie à la GeenStijl in een zogenaamde kwaliteitstalkshow op het publieke net. Jinek doet niet onder voor Robert Jensen.

Mensen kiezen uit onvrede op rechtse partijen die juist niets doen om hun positie te verbeteren, eerder het tegenovergestelde. Op links wordt hun keuze begrepen. Daar snapt men dat de PvdA zijn kiezers heeft verraden door eerst met Paars en vervolgens met Balkenende en Rutte de bijl te zetten in de sociale welvaartstaat. En dat het daarom niet gek is dat veel kiezers uit boosheid hun stem nu op een rechtse partij uitbrengen. Men kijkt hooguit wat sip omdat vroeger die onvredestem vaak naar een linkse partij ging.
Maar hoe denkt rechts over zijn kiezers? Vindt rechts zijn kiezers verstandige mensen? Welnee, rechts minacht de eigen kiezer, immers een domoor die tegen zijn eigen belang stemt, die zich lekker onnozel heeft laten verleiden door lege woorden, loze beloften en populistische oneliners. Zo nu en dan klapt iemand uit de school over de wijze waarop minachtend over hen wordt gesproken door bijvoorbeeld Wilders.

David Pecker is een goede vriend van Donald Trump, beiden opgegroeid in New York, alleen Trump in luxe met zijn vermogende vader en Pecker in armoe, want veel verdiende diens vader als metselaar niet. Maar waar Trump op zijn erfenis wist in te teren, daar vergaarde Pecker de miljoentjes zelf bij elkaar. Pecker bezit een mediaconcern en daar valt Amerika’s grootste roddelblad, The National Inquirer, onder. Over Trump lekte uit hoe hij over vrouwen denkt door uitspraken als “grab them bij their pussy” want daar zouden vrouwen van houden, Pecker sprak openlijk over de Trump-kiezers die zijn roddelblad lezen: “dat zijn mensen die een mislukt leven leiden en die de negatieve dingen willen lezen over mensen die omhoog geklommen zijn en dan vallen”.
Zowel Trump als Pecker hebben niets op met het “gewone” volk, maar beiden staan wel op goede voet met het Saudische koningshuis. Pecker bracht een glossy over diens koninkrijk uit en Trump wil er een Trump Tower bouwen. De oliedollars zijn bij beiden zeer welkom, al was het maar om de volgende verkiezingen te kunnen winnen, want de kiezers zijn met een dure campagne vol nepnieuws en loze beloften simpel binnen te hengelen, de losers.

Als je 18 bent mag je stemmen, dan ben je kennelijk in staat om een verstandige keuze te maken. Voor de gelovigen ligt het iets anders, want zij luisteren naar de boven hen gestelden en laten hun keus veelal door de dominee of pastoor bepalen.
Maar hoe verstandig ben je als je 18 bent? In Den Haag liep een afgestudeerd theoloog rond die aan die academische vorming slechts het geloofsbeeld van Geert wilders overhield. De islam zag hij dus als een levensbedreigende godsdienst. Toen hij daarover een kritisch boek ging schrijven kreeg hij een soort Stockholm syndroom, hij bekeerde zich tot die gevreesde godsdienst en zag er nu slechts liefde in. Hij was niet eens de eerste PVV-er die die weg ging.

Het bewijst dat een academische graad niets zegt over je kennis, zelfs niet op je vakgebied. Dat scholieren zich druk maken over de klimaatverandering laat zien dat zij op de hoogte zijn van wat er speelt. Hun denken is kennelijk nog niet zover vervuild met het neoliberale economisch denken dat zij het milieu als een onkostenpost zien.
Waarom zou je de klimaatdemonstraties door scholieren trouwens niet serieus nemen, als zij onnozele kinderen zouden zijn die hun ouders napraten, dan verschillen zij niet van de doorsnee christen, en onnozelheid zien we evenzeer bij volwassenen. De meerderheid in ons land stemt rechts, grotendeels vanwege ontevredenheid met rechts beleid. Hoe dom kun je zijn? Als je hen serieus neemt, dan moet je de scholieren zeker serieus nemen.

De politiek wordt aan alle kanten kapot gelobbyd, een nieuw Kabinet is nog niet ontvangen door Willem-Alexander of Shell zit als eerste bij Rutte in het Torentje. De grote bedrijven en multinationals hebben het zo voor elkaar gekregen dat zij zelf mogen aangeven bij de belasting hoeveel zij betalen willen en dat is zo goed als niets. Onder het mom van rulings krijgen zij ook nog hun zin.
Politici gaan na hun Haagse carrière veelal naar het bedrijfsleven om te incasseren, maar andersom komt al bijna net zo vaak voor. In elk Kabinet zit wel een oud-Shell medewerker. Of eentje van Unilever, zoals Rutte. Tussen de media en de politiek wordt ook vaak gewisseld, beide kanten op. Dat komt de controlerende taak van de journalistiek niet ten goede. Zo stapte een VVD-medewerkster op vanwege ongewenste intimiteiten (door Han ten Broeke) en ging bij EenVandaag aan de slag. Aangifte deed zij niet om haar Haagse netwerk niet te bevuilen, maar hoe kritisch zal zij dan nog zijn.

De verharding in de politiek wordt de schreeuwlelijken van de LPF en de PVV aangewreven, maar er speelt ook nog iets anders. Het was gebruik dat politici voor het oog democratisch en beschaafd hun werk deden. Achter die beschaafde gevel deden zij vaak minder beschaafd wat het bedrijfsleven hen influisterde. Tegenwoordig zit het bedrijfsleven zelf in de politiek. Donald Trump is hèt voorbeeld. En met hem komt de mores van het zakenleven op het politieke toneel. Werd Trump eerst bediend door welwillende politici die voor de bühne diens grofheid omzeilden en kwesties diplomatiek aanpakten, nu krijgt de kiezer ongefilterd de rauwe kapitalistische onbeschofte zakelijkheid te zien. En Trump gaat als het gros van de zakenlui maar voor één ding, het eigen succes, en daar is helemaal niets democratisch aan. Ook de verkiezingen waren dat niet. Want dankzij het door de Republikeinen gecorrumpeerde kiessysteem, heeft hij met een paar miljoen stemmen minder toch gewonnen.
Het is wel wat anders om een concurrent het faillissement in te jagen of een land van de kaart te vegen. In de VS is nu geen politicus meer die als buffer het land kan behoeden voor dat soort gedrag.

Diederik Samsom kon het uitstekend vinden met Mark Rutte. Dat de politieke agenda van Rutte er anders uitzag dan die van zijn eigen PvdA, ach, dat was niet zo’n probleem. Tevreden kon Mark zijn partijprogramma in het regeringsakkoord zetten en zette Diederik het zijne bij het oud papier. De onderhandelingen waren in een oogwenk beklonken, er was slechts één heikel punt, het kinderpardon.

Dat kinderpardon bleek een compleet rechts beleid waard. Dat is slikken, maar als het een goed werkend pardon was geweest, dan kon je er nog vrede mee hebben. Dat was het niet. In de eerste jaren van het pardon kwamen er amper 50 kinderen voor in aanmerking en die waren wellicht ook via de discretionaire bevoegdheid toegelaten. Het heeft voornamelijk valse hoop gegeven met vele drama’s als gevolg. Je partijidealen stuk voor stuk overboord gegooid en daar niet de verwachte beschaafde regeling voor teruggekregen, erger kon Diederik het niet maken

Nu is er een Kabinetscrisis afgewend vanwege alweer de omgang van ons land met kinderen in de asielprocedure. In ruil voor afschaffing van het kinderpardon mogen misschien 300 kinderen hier blijven. Fijntjes werd er op gewezen dat dat kinderpardon toch een wassen neus was.