Ach dat geheugen van politici als Mark Rutte, lek als een mandje. Vergeten dat hij ooit versleten werd voor groen rechts, eenmaal het pluche binnen bereik heeft hij dat groen meteen weggemaaid. Hup naar 130km vroemen en het beheer van het landschap aan lokale overheden overlaten. Meer verkeersdoden, CO2-uitstoot en verrommeling van het landschap als gevolg. Hij zette het milieubeleid van Balkenende voort, dus ervoor zorgen dat we ergens tussen Malta en Cyprus in de top van de milieuonvriendelijkste landen zitten.

En dan komt hij uit een stikstofoverleg vol jeugdherinneringen en vraagt een journalist naar een kwestie van slechts 4 jaar geleden. Daar weet hij dus niets meer van. Het korte geheugen is al even slecht als het lange. Wie onthoudt nou een bombardement waarbij 70 doden zijn gevallen, wie weet zoiets nog na 4 jaar, Rutte in elk geval niet. Zo is hij van zijn groene visie van 15 jaar geleden niet alleen het groen, maar ook zijn visie vergeten. Het is nu een onbekend begrip voor hem geworden, iets achter een grote grijze olifant.

Dit geheugenprobleem kon zich wel eens tegen Rutte keren, immers de kiezer houdt niet van liegen en draaien. Zijn kiezers houden van hard rijden, zij bumperkleven achter elke gutmensch die 100 rijdt. Nu geeft Rutte dat kroonjuweel op. En zijn kiezers hebben al zoveel moeten slikken. Wat lijden zij een pijn vanwege dat rampzalige kinderpardon, terwijl er in de praktijk bijna geen kind gebruik van kon maken vanwege de kleine lettertjes. Wat lijden zijn kiezers ook onder het niet doorgaan van de afschaffing van de dividendbelasting. Hou je oor te luisteren bij een VVD-er en je hoort hoe zwaar zij hieronder gebukt gaan. Stil is het over alle mooie dingen die zij wel voor elkaar hebben gekregen: afbraak jeugdzorg, sloop van ons onderwijs, uitverkoop en zwaarder belasten van sociale woningbouw, forse belastingverlagingen voor de rijkste 10%, snijden in arbeidsrechten, geen controle op de boeken van ondernemingen maar rulings, afbraak van ons rechtsstelsel, sluiting van bejaardentehuizen, puinhopen in de zorg, enzovoort enzovoort. Maar dat is natuurlijk teveel om te onthouden. Het geheugen van de VVD-er gaat niet verder dan het kinderpardon en vroemvroem.

De overheid procedeert veel teveel zei Sander Dekker, dat moet minder om kosten te besparen. Had Dekker het soms over het procederen van Eric Wiebes? Wiebes heeft van de rechter gelijk gekregen in het proces dat hij had aangespannen tegen de gemeente Smallingerland. Een curieus proces, want overheid tegen overheid, rijk tegen gemeente.

In de gemeente Smallingerland wordt sinds 2011 gas gewonnen door het Canadese Vermilion. Eind 2016 diende dat concern een nieuw winningsplan in om tot 2033 door te kunnen gaan met de winning. De gemeente was intussen druk doende om verdere gaswinning juist uit te sluiten. In 2018 werd daartoe door de gemeenteraad unaniem een besluit genomen dat winning van gas verbiedt. De gemeente wil overschakelen op duurzame energiebronnen en dat is gas niet. Het verzoek tot verlenging van de winning door Vermilion werd daarom afgewezen.
Wiebes nam er geen genoegen mee, hij wrong zich in de rol van advocaat van Vermilion en die wil koste wat het kost de laatste 688 miljoen kuub uit de Smallingerlandse gasvelden winnen. Wiebes is natuurlijk bang dat Vermilion compensatie gaat eisen wanneer het CETA-handelsverdrag door mocht gaan. De mijnbouwfirma kan dan via in dat verdrag vastgelegde omstreden clausules de misgelopen omzet op onze overheid verhalen.
De rechter gaf hem gelijk, de winning door Vermilion vond hij een nationaal belang.
Een unaniem aangenomen raadsbesluit mag worden genegeerd ten gunste van mogelijke winst in de toekomst voor een commerciële buitenlandse onderneming. Smallingerland moet 338 euro griffierechten aan Wiebes vergoeden en mag vervolgens lijdzaam toezien hoe de Canadezen haar bodem leegroven. CETA is al in werking getreden.

In oude tijden dat metselaars bijna niets verdienden moesten zij vaak complexe tijdrovende variaties in de steenlagen aanbrengen. Die ambachtelijke hoogstandjes zijn nu toeristische trekpleisters.
Toen de arbeidersverenigingen met veel strijd een wat minder karig loon wisten te verwerven was het gedaan met die fraaie kunstwerken, het werd goedkoop rechttoe rechtaan zonder ronde hoeken of inspringingen, laat staan nog ingewikkelder werk. Metselwerk kun je daarom zien als een graadmeter voor de hoogte of laagte van het arbeidsloon. Goedkope arbeid geeft de opdrachtgever zoveel voordeel dat hij gaat smijten met duur materiaal en dure uitvoering. Bij een wat beter loon kiest hij voor goedkoper materiaal en eenvoudige uitvoering, want zijn zakken moeten natuurlijk wel uitpuilen.

De lonen blijven al decennia achter bij de inflatie, de topinkomens groeien daarentegen met jaarlijks 5 à 10%. En dat zie je dus ook terug in de bouw, bij het metselwerk. In de nieuwbouw wordt sinds kort volop gebruik gemaakt van ouderwets inspringende lagen, ronde hoeken en verschillende steensoorten in patronen. Het loon moet voor de opdrachtgevers dus spotgoedkoop zijn en hun zakken puilen kennelijk flink uit. Dat doen ze inderdaad en het is niet alleen Piketty die daar op wijst. Aat van Herk, groot geworden in biotech en vastgoed en goed voor 2 miljard aan vermogen volgens Quote, zei over zijn alweer flink gegroeide vermogen: “ik heb nog nooit in mijn hele ondernemerscarrière zo weinig belasting hoeven betalen als nu”.
Rutte en Buma, maar ook Wilders en Baudet, zijn groot voorstanders van belastingverlaging voor de hoogste inkomens en hebben verlaging inderdaad voor elkaar gekregen. En dat gaat onverdroten door, zij het dat Buma inmiddels vertrokken is om naast zijn ouders in Leeuwarden te gaan wonen. Hij werd er meteen maar burgemeester.

Wereldwijd nemen de protesten tegen de gevolgen van het vergroten van de kloof tussen arm en rijk toe. Je kan er ook niet meer omheen, ook het metselwerk wijst erop.

Maar al te gretig willen onze regeringsleiders met de Amerikanen meedoen in het hoogste geweldsspectrum. En niet alleen daar, wij kopen en masse hun junkfood, vreten hun hysterische televisieseries en kijken hun gewelddadige films en kopen hun extreem prijzige medicijnen. Ondertussen faciliteren wij hun bedrijven om belasting te ontduiken. En dat doen wij allemaal al heel lang. Toen in Groningen een gigantische aardgasbel bleek te zitten liet de staat de winning over aan de markt, een kleine helft van de opbrengsten ging naar de staatskas, de andere helft naar onze Koninklijke Shell èn het Amerikaanse Exxon.

Toen Defensie vond dat er een opvolger voor de F16 moest komen werd er geen Europees toestel gekozen, maar voor een nog te ontwikkelen Amerikaans toestel. Ook nog een toestel van de fabrikant Lockheed, de onderneming die vanwege steekpenningen aan prins Bernard ons Koningshuis bijna de kop kostte. Dankzij Joop den Uyl ging dat niet door, de monarchie gered door een socialist, de geschiedenis kent bizarre kanten.
Het toestel heette JSF, maar is inmiddels omgedoopt in F35 omdat het al tijdens de ontwikkeling te zeer omstreden raakte. Het werd uiteraard veel duurder dan was voorgesteld(je kunt er zo drie Saab Viggens voor kopen, en die presteren echt niet minder, zijn zelfs wendbaarder en veel zuiniger en maken minder lawaai), maar toch vond Rutte het nodig om er meer aan te schaffen, na enig aandringen van Donald Trump.

Morgen wordt het eerste exemplaar welkom geheten op de Vliegbasis Leeuwarden. Daar zijn het laatste jaar extreem veel vliegbewegingen met de F16 geweest waarbij geprobeerd werd om het maximale aan geluidsoverlast te bereiken. Zo konden de omwonenden alvast wat wennen aan het geluidsrecords brekende Amerikaans gedrocht. De vervuiling zal evenredig toenemen, wat de boeren spandoeken deed ophangen over het feestje dat de basis en de Haagse pommeranten donderdag geven bij de aankomst: zij een feestje, wij de rekening.
In de Leeuwarder Courant werd de bevolking paginagroot “gefeliciteerd” met het onding. Opmerkelijk dat Lockheed gisteren bekend maakte dat het toestel in de ramsj gaat. Wij betaalden de hoofdprijs, Erdogan kan ze nu met fikse korting kopen. Leuk feestje morgen.

Na de boerenprotesten verschenen er hier en daar wat portretten van boeren, bij Omrôp Fryslân bijvoorbeeld. In een documentaire van die omroep kwam een Friese boer in beeld die naar Duitsland was vertrokken. Daar klagen de boeren ook zei hij, maar dat ging om niks. Hij klaagde niet over het daar wel verplicht voeren van een kenteken op zijn tractor en het betalen van wegenbelasting. Hij was tevreden met zijn overstap want “in Duitsland zijn ook regels, maar je hebt er meer duidelijkheid”.
De biologische boer die ook werd geportretteerd zat nog vol in ontwikkeling, hij liep niet binnen, maar genoot van zijn vak, het gaf zijn gezin veel voldoening en “dat is ook heel wat waard”. Hij gaf aan wat er aan het landbouwbeleid schort door zijn geluk te noemen. Hij had namelijk het geluk gehad dat het meetmoment in 2015 voor hem zeer gunstig was uitgevallen. Hij had op dat moment in de zomer het maximale aantal koeien, in de winter zou hij de pineut zijn geweest. Overheidsbeleid dat meer berust op willekeur dan op visie en duidelijkheid, het kwam overeen met de klacht van de geëmigreerde boer.

Het gaf een beter beeld dan de boerenvoorvrouw die riep dat het in Duitsland veel en veel beter boeren was dan hier. Een week na haar uitspraak tuften Duitse boeren in navolging van de Nederlandse naar hun overheidsgebouwen voor een demonstratie. Zoveel beter is het daar ook weer niet. En het is natuurlijk niet te vergelijken, een boer hier of daar. Staat in parkje Nederland alles op zijn kop vanwege drie wolven, in Duitsland leven minstens 500 wolven in 73 roedels. Daar zijn de gevolgen van stikstof ook anders dan hier. Hier heb je een paar bomen, daar een bos. Maar ook bij de oosterburen gelden wetten, alleen is het beleid dus wat helderder. Het zijn hier niet zozeer de boeren maar de banken, zuivel-, bestrijdingsmiddelen- en kunstmestindustrie die het beleid bepalen. En daarin is de boer een speelbal.

Op Radio 1 mag Dries Roelvink zijn landgenoten toespreken in zijn dagelijkse column en daar zijn wijsheden spuien. Zo beziet hij de klimaatverandering graag positief, straks lekker in het zonnetje onder de palmen op het terras in zijn Amsterdam, prachtig toch? Dat Amsterdam dan niet aan, maar in zee ligt hebben zijn politieke vrinden hem niet verteld.
Gisteren verhaalde hij over de arbeidersbuurt waar hij opgroeide. Daar keken zij op tegen de elite aan de Goudkust waar zij op uitkeken. Die weelde was voor hen onbereikbaar, of zoals kleine Dries verteld werd: “voor ons soort mensen is dat niet weggelegd”.
Dat veranderde door Hans Wiegel suggereerde Dries vervolgens, want die had van de VVD een brede volkspartij gemaakt, “het klasseverschil kleiner gemaakt”. Hans zal in het revalidatiecentrum in Beetsterzwaag of aan de lunch in het naastgelegen luxe restaurant Lauswolt hebben opgekeken dat hij zomaar als verheffer van de arbeidersklasse werd neergezet.

Dries had het natuurlijk over zijn eigen ontsnapping aan de armoe, en die zat toch wat anders in elkaar. Als jonge zanger samen met Ben Cramer voor de net vrijgelaten Willem Holleeder en zijn medeontvoerders in een Amsterdams etablissement zingen. Een warm welkom thuis betaald met Heinekens losgeld. Dan zit je inderdaad niet meer aan boord bij Joop den Uyl, maar bij Hans Wiegels VVD. En jouw “soort” werd echt niet geholpen door Wiegels VVD. Meer dan 40 jaar heeft de VVD nu haar stempel op de politiek gedrukt, maar wie van “zijn soort” kan tevreden zijn over al de afbraak en veranderingen die zijn doorgevoerd? Dat ons onderwijs is gesloopt maakt het stemgedrag duidelijk, de VVD wordt beloond(!) voor haar sloperij, het is al jaren de grootste partij.

De grondgebonden bioboer lijdt het hardst onder regeringsbeleid. De grote boerenjongens gingen lekker gemaakt door de banken met forse kredieten van hun boerderij een fabriek maken. Toen de overheid ingreep omdat zij onverantwoord veel koeien hadden aangeschaft moesten alle boeren inleveren, dus ook de kleinschalige duurzame boer. Wie de nu in opstand komende boeren ziet moet wel bedenken dat daar hooguit een paar duurzame boeren tussen zitten die terecht hun onvrede laten horen, maar dat het vooral de boeren zijn met een niet-duurzame, dier- en milieuonvriendelijke taakopvatting, alles om miljonair te worden. Dat is velen ook gelukt. De weilanden zijn echter levenloos raaigrasgroen, de naastgelegen natuur bestaat slechts uit brandnetels en bramenstruiken. Landschapspijn is wat rest.

De demonstraties zijn intussen omgeslagen, richting populistische opstand. Op het Malieveld mochten zowel Wilders als Baudet en Hiddema een woordje spreken van de boerenleiders. En de microfoon werd bij hen niet na twee zinnen weggegrist, zoals bij Tjeerd de Groot. De toon werd door Wilders gezet, minder Marokkanen, minder stikstofregels, en dat gaan ze regelen. Jesse Klaver en Rob Jetten kregen al een doodskist als waarschuwing mee. Jesse ging niet piepen en jammeren om bewaking zoals het bij de andere kant van het politieke spectrum gewoonte is.
De RIVM-directeur, die de moed had om wat te zeggen, werd na het onder luid gefluit verlaten van het podium gemaand om weer terug te komen om nog even de hand te schudden van de hem schofferende boerenleider. Toen hij dat weigerde werd er opgeroepen om hem te laten merken wat de boeren van hem vonden. Het deed denken aan de Kristallnacht.

Het gedrag van de overheid verschilt opvallend bij de ene of de andere demonstratie. Met tractoren snelwegen blokkeren, hekken omver rijden, op politie inrijden onder het genot van bier en keiharde house en nog niet een boete van 380 euro en wat uurtjes in de cel krijgen, zoals de zingende theedrinkende klimaatdemonstranten in Amsterdam. En zelden dat de overheid demonstrerende verpleegkundigen of zelfs politieagenten zo snel gelijk gaf.
Zo heeft de overheid bijgedragen aan een sfeer van opstand, gekaapt door extreemrechts.

Wie zijn de boeren die zonder moeite hun boerderij in de steek kunnen laten om desnoods dagen met hun tractoren door het land te trekken?
Het wordt langzamerhand duidelijk dat de acties niet onder alle boeren evenveel steun genieten en ook dat er een sterke ondersteuning is uit de facilitaire hoek, zoals slachterijmagnaat Vion en veevoerbedrijf ForFarmers. Geen wonder, zij zullen meer schade ondervinden van inkrimping van de veestapel dan de boeren. Deze miljarden omzet draaiende bedrijven ondersteunen daarom de acties en het is zelfs niet uitgesloten dat zij de aanstichters zijn.
Minder vee betekent minder slacht, daar is Vion niet van gediend. Minder vee betekent ook minder voer en meer kringloop betekent minder soja en kunstmest, allemaal rampzalig voor ForFarmers.
Slachterijen hebben sowieso geen beste naam, onlangs werd nog een dierenarts van de keuringsdienst gemolesteerd door een directeur van een slachterij, harde actie past die sector dus wel. De taal die sommige actievoerders uiten klinkt dan ook vertrouwd: “wij bepalen wat er gebeurt, niet de overheid”. Het had zo een directeur van een slachthuis kunnen zijn. En met tractoren door binnensteden hekken aan flarden rijden past ook beter bij slachters dan met spandoeken op klompen naar het Binnenhof.

Boeren waren jaar en dag het troetelkind van CDA, SGP en CU. Sinds enige tijd heeft ook de VVD hen als electoraal voordeel ontdekt, PVV en FvD volgen die opportunistische stap. De politiek was zeer vriendelijk voor de boeren, maar alleen voor de grote op expansie gerichte boeren, niet voor de duurzame. En het zijn vooral die niet-duurzame boeren die nu in actie zijn gekomen. De duurzame boeren zijn al heel lang ontevreden over het beleid en terecht, want zij moeten doorlopend inleveren vanwege de enorme milieubelastende uitbreiding van hun collega’s.
Het verschil in milieubelasting tussen hen is groot. Het duurzame deel zorgt voor hooguit 350kg stikstof per ha, het andere voor minstens 550kg per ha. Die hoge vervuiling kan alleen met hulp van de veevoer- en kunstmesthandel. Zij zorgen dus indirect voor de hoge amoniakemissie. Kunstmest is daarnaast een giga energievreter en voor de soja wordt het regenwoud gekapt. Milieumaatregelen treffen de lucratieve veevoer- en kunstmesthandel het hardst en die is daarom (op de achtergrond) de grote motor achter de acties.